Ελλάδα χώρα τριτοκοσμική και με τις ευλογίες του Μνημονίου ή… Πόσο έχουμε μάθει να σιωπούμε;

Δεν είναι λίγοι οι οικονομικοί δείκτες (πχ ανταγωνιστικότητας) αλλά και οι δηλώσεις τεχνοκρατών της τρόικας (η διαφθορά του δημοσίου τομέα οφείλεται στην πλήρη ανυπαρξία οργάνωσης του, φαινόμενο που απαντάται στις υπο ανάπτυκτες τριτοκοσμικές χώρες), που εμφανίζουν την Ελλάδα ως τριτοκοσμική χώρα.  Τόσα χρόνια, προφανώς, απλά φροντίζαμε μόνο την όμορφη βιτρίνα μας, όπως συνέβαινε στις παλιές καουμπόϊκες ταινίες.  Τώρα που τα σκηνικά τα παίρνει η ‘παραγωγός εταιρεία’ (τράπεζα – δανειστές) αποκαλύπτεται η πραγματική μας εικόνα.  Το πραγματικό μας πολιτιστικό επίπεδο.  Ρατσισμός κάθε είδους. Και έχουμε φαινόμενα Μανωλάδας, ανόδου της Χρυσής Αυγής, απειλές εργαζομένων ότι θα απολυθούν αν δεν δεχτούν τις νέες εργασιακές συνθήκες, εκμετάλλευση ανέργων…

Για  «απίστευτη  και πρωτοφανή επίθεση» κάνουν σήμερα λόγο πολιτικοί και πολίτες καταδικάζοντας τα γεγονότα στη Μανωλάδα.  Τελικά σε αυτήν την χώρα όλα τα πρωτοανακαλύπτουμε όταν ‘ο κόσμος το έχει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι’… Γιατί παραξενευτήκατε για τις συνθήκες που ζούνε οι μετανάστες αυτοί;  Κανείς δεν γνώριζε;  Πριν λίγα χρόνια ανάλογα δεν συμπεριφέρονταν και κάποιοι ‘γαιοκτήμονες’ της περιοχής μας στους αλβανούς εργάτες που δούλευαν στα χωράφια; Χωρίς χαρτιά ήταν οι περισσότεροι και κοιμόταν στις αποθήκες που το χειμώνα βάζουν τα διάφορα σπαρτά κ προμήθειες.  Απλήρωτους ή με συγκριτικά εξευτελιστικές αμοιβές διατηρούσαν πολλούς εργάτες ενώ αυτοί δούλευαν από τα… καφενεία!  Με δεδομένη την οικονομική κρίση λογικό δεν ήταν τέτοιες συμπεριφορές να φτάσουν στα άκρα κάποια στιγμή;  Η πολιτεία, κράτος και πολίτες, τι έκαναν ή τι κάνουν για να αποφευχθούν τέτοια φαινόμενα, είναι το θέμα.  Πόσο κωφεύει το κράτος; Πόσο εμείς έχουμε μάθει ή αναγκαζόμαστε να σιωπούμε;

Το ρεπορτάζ για τις φράουλες μου θύμισε ανάλογη έρευνα του έγκριτου δημοσιογράφου κ. Τσίμα για τις επινοικιάσεις διαμερισμάτων στο κέντρο της Αθήνας σε δεκάδες Αφγανούς, οι οποίοι προκειμένου να μην κοιμούνται στα παγκάκια όπου κινδύνευαν να μην ξυπνήσουν την επόμενη μέρα, στοιβάζονταν ο ένας πάνω στον άλλο, τυλιγμένος με μια κουβέρτα, στα διαμερίσματα αυτά, πληρώνοντας 5 ή 10 ευρώ τη βραδιά.  Σχεδόν τρία χρόνια μετά, έκπληκτος (!), ενημερωνόταν για την κατάσταση που επικρατούσε ‘μέσα στο σπίτι του’ ο τότε υπουργός προστασίας του πολίτη κ. Χρυσοχοϊδης, ‘χάρη’ σε άλλη μια τηλεοπτική εκπομπή, του κ. Σρόιτερ αυτή τη φορά!

Άρα, ας μην κάνουμε τους έκπληκτους όταν τέτοια φαινόμενα βλέπουν το φως της δημοσιότητας.   Ούτε όταν σε κάθε γκάλοπ βλέπουμε τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής να ανεβαίνουν.  Η ίδια πλευρά του αυτού νομίσματος είναι.   Απλά κάποια σημεία του είναι πιο μελανά.

Το πλέον ανησυχητικό όμως, νομίζω, είναι να θεωρηθεί ότι αυτό αφορά τη ρατσιστική συμπεριφορά κάποιων μεμονωμένων ελλήνων απέναντι σε κάποιους μετανάστες, για τους οποίους μάλιστα τονίζεται το χαρακτηριστικό της ‘παράνομης’ διαμονής τους ώστε να … απενεχοποιούμαστε για τα όσα τους συμβαίνουν.   Να μην αντιληφθούμε, δηλαδή, ότι αφορά τμήμα του γενικότερου φαινομένου καταστρατήγησης της εργατικής νομοθεσίας με την … ευλογία πλέον και των Μνημονίων.  Δημοσιεύματα με κατηγορίες για εργοστάσια που κλείνουν τους παράνομους μετανάστες ή ανασφάλιστους έλληνες εργάτες τους στα υπόγεια ή στα… ψυγεία, πολλές φορές έχουν γραφτεί και στο παρελθόν, χωρίς αποτέλεσμα.  Τώρα όμως, έχουν ισχυρότερο ‘διαπραγματευτικό χαρτί’: τα όσα το μνημόνιο επιτάσσει.  

Αν και δικαιολογημένα όλο και περισσότεροι εργοδότες υποστηρίζουν «Δεν έχουμε χρήματα. Οι δουλειές δεν πάνε καλά. Οι αμοιβές είναι υψηλές. Πρέπει να γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί. Πρέπει να συμμαζευτούμε, κλπ», κάποιοι ερμηνεύουν τους νόμους που ψηφίζει η βουλή για ευέλικτες μορφές εργασίας και κατώτερους μισθούς (πείνας) κατά το δοκούν, κι όταν ακόμη δεν αντιμετωπίζουν πραγματικό πρόβλημα παρά μια αναμενόμενη μείωση κερδών σε μια πολύ άσχημη οικονομική περίοδο.  Μειώνουν τις αμοιβές, δεν πληρώνουν δώρα, αργίες ή υπερωρίες, απειλούν με απόλυση όποιον αρνηθεί να συμφωνήσει.

Έχετε αναρωτηθεί λοιπόν, κύριοι βουλευτές, κύριοι υπουργοί, σε τι κατάσταση ζουν πλέον πολλοί συμπολίτες μας;  Άνεργοι ή κατ’ ευφημισμό εργαζόμενοι; Τι συνθήκες εργασίας αυτοί αντιμετωπίζουν;  Σε τι άλλου είδους υποχωρήσεις ωθούνται προκειμένου να εξασφαλίσουν ακόμη και αυτήν την κατώτερη αμοιβή; Έχετε αναλογιστεί πόσο η μαύρη εργασία έχει ενισχυθεί; 

Λυπάμαι κύριοι, αλλά νομίζω ότι έχετε προμηθεύσει με άλλοθι πολλούς εργοδότες για να επιστρέψουμε σε εργασιακό μεσαίωνα.  Και τα τελευταία γεγονότα, δυστυχώς, το επιβεβαιώνουν.

Αφροδίτη Τρ. Ζούρλα

phonikastorias.gr