Μια γενιά με πεθαμένα ιδανικά.

Φτάνοντας ήδη στα μέσα της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα και θέλοντας κάποιος να κάνει ένα απολογισμό μάλλον το πρόσημο που θα έβαζε θα ήταν αρνητικό. Η γενιά που θα άλλαζε το κατεστημένο συμβιβάστηκε με αυτό. Οι οραματιστές του χθες έγιναν το καλύτερο γρανάζι στη μηχανή του σήμερα. Μιλάμε για άλλη μια χαμένη γενιά; Κι όμως, αυτή η καταδικασμένη γενιά καλείται να βάλει τα θεμέλια, τις βάσεις των ιδανικών, να αποτελέσει τα πρότυπα των επόμενων γενιών.

Τι πρότυπα όμως να μεταδώσει κάποιος ζώντας στην εποχή μας; Από που να αντλήσει ιδανικά για να εμπνευστεί και να εμπνεύσει; Ένα ζάπινγκ στα κανάλια της τηλεόρασης και οι πρώτες αρνητικές προσλαμβάνουσες ξεπηδούν από παντού. Δελτία ειδήσεων που μόνο κατ” ευφημισμό  αποτελούν το μέσο ενημέρωσης των πολιτών. Σειρές στην τηλεόραση όπου οι «ήρωες» χαρακτηρίζονται για την ελαφρότητα των ηθών τους.

Θα πει όμως κάποιος, και δικαίως, μόνο η τηλεόραση διαμορφώνει άποψη; Όχι βέβαια, αλλά δυστυχώς αποτελεί τον κυριότερο εκφραστή διαμόρφωσης  της κοινής γνώμης. Η τηλεόραση μαζί με τα ίντερνετ και πλέον με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μονοπωλούν το ενδιαφέρον των νέων κυρίως λόγω της εύκολης πρόσβασης σε αυτά.

 Αλλά και μία «βόλτα» στα νέα διαδικτυακά στέκια των νέων είτε αυτό λέγεται facebook, είτε twitter, είτε όπως αλλιώς αρκεί για να καταλάβει τι είναι αυτό που απασχολεί τη σημερινή νεολαία. Θέματα ελαφριά που αποσκοπούν στην κάλυψη της προσωπικής προβολής και ματαιοδοξίας, με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις.

Όλα είναι θέμα παιδείας, όχι τόσο με την έννοια της εκπαίδευσης, όσο κυρίως με την έννοια της κοινωνικής εκπαίδευσης που ξεκινά κυρίως από το σπίτι. Παιδεία είναι το πως μιλάμε σε έναν άγνωστο, το πως συμπεριφερόμαστε σε έναν ηλικιωμένο, το πως αντιμετωπίζουμε τους πελάτες μας, το πως διατηρούμε το περιβάλλον στο οποίο ζούμε καθαρό,το πως σεβόμαστε τις ελευθερίες του άλλου και πολλά άλλα μικρά τα οποία δεν διδάσκονται σε κανένα σχολείο, ξεκινούν από την οικογένεια και καταλήγουν στον αυτοσεβασμό προς το άτομό μας.

Η κοινωνική μας δραστηριότητα γίνεται η πολιτική μας επιλογή. Η «αμορφωσιά» μας σαν πολίτες μας οδηγεί στις πολιτικές μας επιλογές. Είμαστε οι επιλογές μας σε κάθε έκφανση της προσωπικής και κοινωνικής μας ζωής. Είμαστε οι επιλογές μας στα πρόσωπα των αντιπροσώπων στις τοπικές μας κοινωνίες αλλά και στην κεντρική πολιτική σκηνή όπου καθρεφτίζεται το ποιόν μας σαν κοινωνία.

Με λίγα λόγια, είμαστε οι επιλογές μας.

kimonmitalidis.gr