Δρόμοι γνωστοί, μα αν κοιτάξουμε ψηλά τόσο άγνωστοι!

Από τα παιδικά μας χρόνια μέχρι και σήμερα έχουμε χιλιοπερπατήσει τόσες πολλές οδούς στην πανέμορφη Καστοριά μας, έχουμε παίξει ατελείωτες ώρες στις γειτονιές μας ( φαινόμενο που δυστυχώς πλέον είναι σπάνιο για τους νεαρούς συμπολίτες μας) όμως έχετε πότε παρατηρήσει κάτι στα τόσα χρόνια;

   Το παρατήρησα μια μέρα που βρισκόμουν σε έναν δρόμο που έχω περπατήσει τόσες φορές, που νόμιζα πως τον ξέρω με κλειστά τα μάτια! Μία μέρα λοιπόν κάνοντας την καθημερινή περατζάδα μου από τον δρόμο αυτόν κοίταξα ψηλά για να δω από που έρχεται ένας θόρυβος. Όταν αντίκρισα όμως την πρόσοψη των οικοδόμων που τόσα χρόνια στελέχωναν ακάθεκτες των δρόμο έμεινα έκπληκτος με το θέαμα καθώς δεν είχα παρατηρήσει πότε πως είναι στο πάνω μέρος της πρόσοψης! Νόμιζα πως ήμουν σε άλλο δρόμο, πως χάθηκα! Μπορεί σε κάποιους να φαίνεται χαζό και ανόητο αλλά αξίζει να το δοκιμάσετε και μπορεί να νιώσετε και εσείς αυτήν την ''εικόνα''!

  Αλλά μήπως δεν είναι και ένας τρόπος από το πως ζούμε στην κοινωνίας μας;

  Άλλοι περπατούν προσγειωμένα και πάντα σταθερά και όταν σιγά σιγά με σταθερά βήματα ανεβαίνουν ,προς την αναγνώριση του κόπου τους, μένουν έκπληκτοι με την καινούργια προοπτική και την ''θέα'' που προσφέρει η προνομιακή θέση!

  Ενώ άλλοι οι οποίοι περπατούν πάντα με το κεφάλι ψηλά χωρίς να έχουν ζήσει και μη γνωρίζοντας τον δρόμο που πατούνε ξαφνικά όταν κάποια στιγμή πέσουν δεν ξέρουν πως να σηκωθούν!