Σκήτη Αντωνίου Νο3

Το δύσκολο με την περίπτωση της σκήτης του Αντωνίου, όπως φοβόμασταν και τελικώς αποδείχθηκε, δεν ήταν ο τρόπος με τον οποίο θα μπούμε μέσα στη σκήτη αλλά η έρευνα για τα ιστορικά στοιχεία… Δυστυχώς, το μόνο που καταφέραμε να μάθουμε είναι ότι κάποτε, πριν πολλά χρόνια (άγνωστο το πότε ακριβώς), ζούσε εκεί ένας μοναχός, ο οποίος δεν κατέβαινε ποτέ από τη σκήτη και έτρωγε μόνο ψωμί και νερό που φρόντιζαν να του παρέχουν οι κάτοικοι του Νεστορίου, ανά αραιά χρονικά διαστήματα. Ήταν το μόνο που είχε ζητήσει ο ασκητής να του προσφέρουν, όσοι γνώριζαν ότι βρίσκεται εκεί, με αντάλλαγμα την προσευχή του. Ο ασκητής έριχνε από ψηλά ένα σκοινί στο οποίο είχε δέσει ένα καλάθι και κάποιος περαστικός φρόντιζε να τοποθετήσει εντός, τα ελάχιστα για την επιβίωσή του. Όταν το σκοινί σταμάτησε να πέφτει, οι ντόπιοι κατάλαβαν ότι ο ασκητής είχε πεθάνει…

Η προσέγγιση της σκήτης του Αντωνίου ήταν ένα στοίχημα που είχαμε βάλει τον Μάιο του 2010 όταν και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής, έπειτα από την πρώτη αποτυχημένη εναέρια προσπάθεια για να μπούμε μέσα. Τα μέλη της ομάδας που γνωρίζουν από τέτοια θέματα είχαν δηλώσει ότι την επόμενη φορά που θα ανηφορίσουμε στη σκήτη, θα καταφέρουνε να μπούνε μέσα, όπως και έγινε …

   

Ήταν τέλη Ιουνίου του 2010 και ο καιρός δεν βοηθούσε ιδιαίτερα καθώς καθ’ όλη την διάρκεια της εξόρμησης, εκείνο το κυριακάτικο πρωινό, το ψιλόβροχο που αργότερα μετατράπηκε σε βροχή, δυσκόλεψε τις προσπάθειες των καταρριχητών της ομάδας. Η όλη διαδικασία διήρκησε περίπου δυόμισι ώρες κι από τα όσα μας είπαν οι πρωταγωνιστές εκείνης της ημέρας, όταν και κατέβηκαν από τη σκήτη, ήταν από τις δυσκολότερες καταρριχήσεις που είχαν κάνει στην μέχρι τότε εμπειρία τους. Η δυσκολία ήταν στο γεγονός ότι για να προσεγγίσει το κτίσμα, κάποιος που αιωρείται κρεμασμένος απέναντι από την είσοδο, θα έπρεπε να βρει τρόπο, ή να πιαστεί από κάπου και να πλησιάσει σιγά σιγά ή να ταλαντευτεί. Η είσοδος της σκήτης απέχει περίπου 6 μέτρα από την κατακόρυφο που περνάει από το σημείο που επέλεξε η ομάδα μας για να ξεκινήσει την καταρρίχηση και βρίσκεται περίπου 18 μέτρα χαμηλότερα από το ψηλότερο σημείο του βράχου. Τελικά, κι έπειτα από πολλές προσπάθειες, βρέθηκε τρόπος και τα μέλη της παρέας μας που είναι ειδικά εκπαιδευμένα για τέτοιες επιχειρήσεις μπήκαν μέσα στο εντυπωσιακό ασκηταριό. (Αν και μάλλον περιττό, δεν προτείνουμε σε κανέναν να επιχειρήσει κάτι ανάλογο. Όλοι όσοι δεν γνωρίζουμε από τέτοια ζητήματα, το καλύτερο και πιο ασφαλές που έχουμε να κάνουμε είναι να καθίσουμε στα αυγά μας). Οι υπόλοιποι που παρακολουθούσαμε από ασφαλές σημείο τις προσπάθειες των καταρριχητών, κάποιες στιγμές απορήσαμε με το θάρρος και την επιμονή στο στόχο τους ακόμα και όταν τα πράγματα έδειχναν ότι και αυτή η εξόρμηση θα κατέληγε σε «αποτυχία».

  

  

  

Το συνολικό εγχείρημα ήταν εξαιρετικά δύσκολο και αξίζουν συγχαρητήρια στα παιδιά που κατάφεραν να εισέλθουν μέσα στη σκήτη κι εξασφάλισαν φωτογραφίες εσωτερικά του χώρου. Η σκήτη είναι ένα μονόχωρο κτίσμα, διαστάσεων περίπου πέντε μέτρα σε μήκος και δύο μέτρα σε πλάτος, ενώ το ύψος του δεν ξεπερνάει το ενάμισι μέτρο. Από τη μεριά του βράχου υπάρχει μία επίπεδη εσοχή μήκους περίπου δύο μέτρων και ύψους λιγότερο του μισού, που μοιάζει με κρεβάτι. Ίσως σε αυτό το μέρος ο ασκητής Αντώνιος να επέλεγε να κοιμάται. Εντός της σκήτης εντοπίσαμε και κάποια χαράγματα πάνω στα σαπισμένα ξύλα από την υγρασία και τον χρόνο αλλά και ίχνη από χρυσοθήρες που φρόντισαν να «επισκεφθούν» και αυτό το μέρος… Πριν καταφέρουμε να μπούμε στη σκήτη είχαμε ακούσει ότι πιθανόν να βρούμε κάποια παλιά βιβλία και ήταν κι αυτό ένα επιπλέον κίνητρο για την εξόρμηση αλλά δεν εντοπίσαμε τίποτα. Μόνο χώμα που έχει συσσωρευτεί στη μια μεριά από τις βροχές.

  

  

  

Για τον επίλογο αυτού του θέματος επιλέξαμε να γράψουμε κάποια πράγματα γενικότερα για τις εξορμήσεις μας και όχι για την περιοχή ή για τις εμπειρίες που μαζέψαμε από την τσάρκα μας στη Σκήτη του Αντωνίου. Αυτά μπορεί όποιος θέλει, να τα διαβάσει και να τα δει στο άρθρο Σκήτη του Αντωνίου Νο1 και Νο2 ή ακόμα καλύτερα να επισκεφθεί την ίδια την περιοχή.

Δεν είναι λίγες οι φορές λοιπόν, που εξορμώντας σε κάποιο ιδιαίτερο μέρος, σχετικά άγνωστο στον πολύ κόσμο, αναρωτιόμαστε αν είναι σωστό να κοινοποιήσουμε στη συνέχεια κάποια στοιχεία στο διαδίκτυο. Οι απόψεις πάνω σε αυτό το θέμα, ακόμα και μέσα στην Cyberότσαρκα διίστανται, με αυτούς που θεωρούν ότι με αυτόν τον τρόπο ίσως να φανερώνουμε κάποια μυστικά που έχουν σοβαρό λόγο για να κρύβονται, να μην είναι λίγοι. Το ορθό επιχείρημα που χρησιμοποιούν για να τεκμηριώσουν την άποψή τους, έχει να κάνει με την πιθανότητα να γίνει γνωστό ένα μέρος και να "πλακώσουν διάφοροι" στην περιοχή. Υπάρχουν παντού περιπτώσεις που μνημεία της φύσης αλλά και της παρουσίας των ανθρώπων σε μια τοποθεσία, έχουν καταστραφεί είτε από κάποιους που αναζητούν το μάταιο, είτε από απλούς επισκέπτες που δεν έχουν την αίσθηση της αξίας ενός μνημείου και κατά συνέπεια δεν δείχνουν τον απαιτούμενο σεβασμό. Πολλές ώρες έχει αναλωθεί η παρέα μας να συζητάει αυτό το θέμα χωρίς να έχει καταλήξει σε κάποιο τελικό, έστω και λανθασμένο, συμπέρασμα. Αποφασίσαμε όμως ότι θέλουμε να μοιραζόμαστε τις εμπειρίες και τις εικόνες μας, με ανθρώπους που αγαπάνε τον τόπο τους και θέλουν να μαθαίνουν κάποια πράγματα για την ιστορία του, διότι η φύση και η ιστορία ανήκουν σε όλους. Οι μελανές σελίδες, όσο υπάρχουν άνθρωποι, πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Αυτό είναι κάτι που δεν αλλάζει και θλιβερή διαπίστωσή μας είναι ότι ακόμα και στις πιο απομακρυσμένες τοποθεσίες, έχουν φτάσει ήδη πριν από μας (και φυσικά όχι για μας), άλλοι, κι έχουν αφήσει ανεξίτηλα εκεί τα σημάδια τους...

  

  

Στις διάφορες εξορμήσεις που έχουμε κάνει μέχρι σήμερα έχουμε συναντήσει κι έχουμε γνωρίσει πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους. Οι περισσότεροι όταν μας συναντούν θεωρούν δεδομένο ότι κι εμείς κυνηγάμε το όνειρο της ανεύρεσης ενός χαμένου θησαυρού που θα μας έλυνε πολλά από τα καθημερινά μας προβλήματα. Ευτυχώς, και τονίζουμε το ευτυχώς, ποτέ δεν είχαμε τέτοιες προθέσεις στην παρέα μας κι ο μόνος θησαυρός που ψάχνουμε κι έχουμε καταφέρει να εντοπίσουμε πολλές φορές στις εξορμήσεις μας, είναι οι ίδιες οι εξορμήσεις.

Εξορμήσεις που μεταφράζονται σε εικόνα και ήχο και καταγράφονται μέσα στη σελίδα μας….

Καταρριχήθηκαν: wimax, tasos, panos.

Εξόρμησαν – Συνεργάστηκαν: anastasia, mpezas, mpouris, nio, pati, toulias, garavelas.

www.cyberotsarka.gr